Prins Frank van de Rullekes

zaterdag 25 februari 2017


“Iedereen is druk met zijn werk en gezin, maar toch moet je de tijd nemen om plezier te maken. Carnaval is daar een goed voorbeeld van. Mensen hebben misschien zorgen of problemen, maar als ze naar een pronkzitting gaan vergeten ze dat even. Ze hebben samen plezier en ze lachen. Daar wordt iedereen beter van. Je bent uiteindelijk het gelukkigst als de mensen om je heen ook vrolijk zijn.”

Prinses Fayona de Spetter

vrijdag 17 februari 2017


“Mijn moeder zei dat we nog even naar de winkel gingen, dus ik moest mijn schoenen aandoen en mijn haar netjes maken. Ik vond het een beetje gek. Vlak daarna kwamen ineens allemaal mensen binnen. Ik dacht ‘Ojee, wat gebeurt hier nou weer!’. Toen  vertelden ze dat ik Prinses Carnaval geworden was! Ik vond het heel leuk maar ook spannend. Ik wist niet zo goed wat ik allemaal moest doen. Ze hebben me uitgelegd dat je vooral goed met mensen moet durven praten. Dat kan ik wel. En ik mag straks op de wagen staan en snoep gooien; daar heb ik superveel zin in!”

Johan

vrijdag 10 februari 2017


“Ik zing nu 12 jaar als bas bij koor Eigen Wijs. Dat is iets waar ik nog altijd heel gelukkig van word. 

Sowieso maakt muziek me gelukkig; ik kan er veel in kwijt en het geeft me ook energie. Ik leef er naar toe om elke woensdagavond te kunnen zingen. Het repeteren is een feest. En dan zijn er nog de optredens natuurlijk! We werken nu toe naar ons jubileumconcert volgend jaar. Ons koor bestaat dan 25 jaar. Iedereen is zo enthousiast aan het oefenen, het gaat vast een geweldige avond worden!”

Lisette

vrijdag 3 februari 2017


“Ik  zat al op een pony voordat ik kon fietsen, misschien zelfs voor ik kon lopen. De paarden zijn daarna altijd een rode draad gebleven in mijn leven; ik had een bijbaantje op de manege, ging paarden rijden voor anderen en ook veel vrienden ken ik via de paarden. Zo verkocht mijn vader ooit een paard  dat uiteindelijk in Dubai is beland. Via Facebook leerde ik haar nieuwe eigenaresse kennen, en inmiddels heb ik haar en het paard daar al drie keer opgezocht. Een moment tijdens mijn laatste reis is me vooral bijgebleven. We gingen met een groep vrienden picknicken in de woestijn. Toen we daar zaten realiseerde ik me dat we met zeven nationaliteiten bij elkaar zaten, allemaal verbonden door de paarden. Dat voelde echt heel bijzonder.”