“Iedereen is druk met zijn werk en gezin, maar toch moet je
de tijd nemen om plezier te maken. Carnaval is daar een goed voorbeeld van.
Mensen hebben misschien zorgen of problemen, maar als ze naar een pronkzitting
gaan vergeten ze dat even. Ze hebben samen plezier en ze lachen. Daar wordt
iedereen beter van. Je bent uiteindelijk het gelukkigst als de mensen om je
heen ook vrolijk zijn.”
Prins Frank van de Rullekes
vrijdag 17 februari 2017
“Mijn moeder
zei dat we nog even naar de winkel gingen, dus ik moest mijn schoenen aandoen
en mijn haar netjes maken. Ik vond het een beetje gek. Vlak daarna kwamen ineens
allemaal mensen binnen. Ik dacht ‘Ojee, wat gebeurt hier nou weer!’. Toen vertelden ze dat ik Prinses Carnaval geworden
was! Ik vond het heel leuk maar ook spannend. Ik wist niet zo goed wat ik
allemaal moest doen. Ze hebben me uitgelegd dat je vooral goed met mensen moet
durven praten. Dat kan ik wel. En ik mag straks op de wagen staan en snoep
gooien; daar heb ik superveel zin in!”
vrijdag 10 februari 2017
“Ik zing nu
12 jaar als bas bij koor Eigen Wijs. Dat is iets waar ik nog altijd heel
gelukkig van word.
Sowieso
maakt muziek me gelukkig; ik kan er veel in kwijt en het geeft me ook energie.
Ik leef er naar toe om elke woensdagavond te kunnen zingen. Het repeteren is
een feest. En dan zijn er nog de optredens natuurlijk! We werken nu toe naar
ons jubileumconcert volgend jaar. Ons koor bestaat dan 25 jaar. Iedereen is zo
enthousiast aan het oefenen, het gaat vast een geweldige avond worden!”
vrijdag 3 februari 2017
“Ik zat al op een pony voordat ik kon fietsen,
misschien zelfs voor ik kon lopen. De paarden zijn daarna altijd een rode draad
gebleven in mijn leven; ik had een bijbaantje op de manege, ging paarden rijden voor anderen en ook veel
vrienden ken ik via de paarden. Zo verkocht mijn vader ooit een paard dat uiteindelijk in Dubai is beland. Via
Facebook leerde ik haar nieuwe eigenaresse kennen, en inmiddels heb ik haar en
het paard daar al drie keer opgezocht. Een moment tijdens mijn laatste reis is
me vooral bijgebleven. We gingen met een groep vrienden picknicken in de
woestijn. Toen we daar zaten realiseerde ik me dat we met zeven nationaliteiten
bij elkaar zaten, allemaal verbonden door de paarden. Dat voelde echt heel
bijzonder.”
Abonneren op:
Posts
(
Atom
)